In mijn eerdere post over het gedrag van verkopers op een beurs heb ik al aangegeven dat ze veel meer pro-actief moeten zijn. Naar aanleiding daarvan schoot vandaag de volgende anekdote door mijn hoofd.
Wij leveren nog wel eens verkopers aan bedrijven die op een beurs staan. Nee, geen mooie dames die folders uitdelen, maar verkopers die leads genereren. Zo ook op een beurs eerder dit jaar. Onze opdrachtgever wilde ondersteuning op de beurs om zoveel mogelijk leads te verzamelen. Wij hebben dus een verkoper geleverd die zich alleen maar bezig heeft gehouden met het aanspreken van de beursbezoekers en ze bij interesse de stand ‘in heeft getrokken’. Deze verkoper liep dus continu VOOR de stand en was steeds druk in gesprek met ‘voorbijgangers’.
De directeur van onze opdrachtgever die ook een halve dag op de beurs was en het zo eens aankeek sprak me op een bepaald moment aan. Hij vroeg me waarom hij zoveel geld moest betalen voor iemand die de hele dag een beetje staat te praten. Zoveel stelde het allemaal ook weer niet voor, vond hij.
Vervolgens heb ik hem gevraagd een rondje met me over de beurs te lopen. Na twee paden te hebben gehad vroeg ik of hem iets was opgevallen. Nee, helemaal niets was het antwoord. Ik vroeg hem hoe vaak we waren aangesproken. Toen begon er iets bij hem te dagen. De volgende paden heb ik hem gevraagd nu eens extra goed op te letten hoe verkopers zich gedragen op de andere stands.
Daarna zijn we koffie gaan drinken. Het bleek dat we tijdens ons rondje beurs slechts drie maal waren aangesproken. Twee maal door mooie dames die ons een folder in de hand duwden. En eenmaal door een oud-collega die even gedag kwam zeggen. Verder had niemand had ook maar een poging gedaan om een gesprek met ons aan te knopen.
Bij terugkomst op zijn eigen stand keek hij ineens heel anders naar ‘onze verkoper’ die nog steeds druk in de weer was………..
Loading ...
Comments on this entry are closed.
{ 2 trackbacks }