Ik

Ik had een gesprek met iemand die bijna al z’n zinnen begon met “Ik”. Ik denk dat u wel weet waar ik het over heb, zo iemand die het heel erg met zichzelf getroffen heeft. Ik meen dat hij eigenlijk het liefst met de spiegel in gesprek was gegaan.

Ik durf het bijna niet te zeggen maar zelf heb ik er misschien ook best zo nu en dan eens last van. Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik dat heel erg lang vol zou houden. Ik denk dat de persoon waar ik vandaag mee sprak zelf z’n interesse in mij gebruikte om daar vervolgens zelf weer op door te gaan over zichzelf. Ik ben er zojuist achter gekomen dat het wel een kunst op zich is om al je zinnen met “Ik” te beginnen en ook nog wat zinvols te zeggen.

Zonder gekheid, natuurlijk begon hij niet letterlijk al z’n zinnen met “Ik” maar hij sprak wel aldoor vanuit zichzelf. En over zichzelf. Veel respect en interesse voor en in de ander had hij niet.

Het bracht mij ertoe om zelf ook eens kritisch te ‘luisteren’ naar mezelf. En eigenlijk zouden we dat allemaal van tijd tot tijd moeten doen. Hoe vaak praten we zelf eigenlijk vanuit “Ik”. Vaker dan we waarschijnlijk zelf in de gaten hebben.

In een ‘normaal’ gesprek is dat al niet prettig voor de ander. Maar in een commercieel gesprek is het natuurlijk helemaal niet handig, op z’n minst. Een band opbouwen met de ander zit er zo niet echt in.

In een salesgesprek kan het toch nooit de bedoeling zijn om zoveel mogelijk vanuit jezelf te praten, toch? Je wilt toch informatie vergaren en een relatie opbouwen? Je wilt toch dat de ander zich prettig voelt in het gesprek. Je wilt toch dat de ander met een goed gevoel het gesprek uit gaat?

Soms kan het wel heel prettig zijn om over jezelf te praten. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Bewust of onbewust. Uw klanten dus ook! Laat dus uw klant praten, ook over zichzelf. Dat gaat u klant met een goed gevoel het gesprek uit en krijgt u waarschijnlijk veel meer informatie dan waar u om vroeg. Dubbele winst dus.