Klant event

Samen zaten ze aan de vergadertafel. Onderwerp was het komende klant event met hun grootste klant, een bank. Eens per jaar namen ze samen zo’n hele club bankmannen, inclusief leren schoenen en krijtpak, mee op pad. Klantenbinding heette dat.

Al jarenlang deden ze eigenlijk hetzelfde. In een groot bekend Amsterdam vijf-sterren hotel wat glazen champagne aan de bar en vervolgens een zeven-gangen diner. Met alles erop en eraan. En veel drank. Na afloop van het diner dronken ze nog wat aan de bar waarna iedereen tevreden huiswaarts keerde.

Eerlijk gezegd leverde dit zogenaamde event eigenlijk niets meer op. De bankmannen kwamen geregeld in dat hotel, aten geregeld bij dure sterren restaurants en dronken wel eens vaker een goed glas champagne. Het zogenaamde event was voor hen de zoveelste avond vermaak, maar niets meer dan dat.

Dus zouden ze het dit jaar anders aanpakken. Dit jaar zouden ze een event organiseren dat de bankmannen wel bij zou blijven. Waar ze het nog lang over zouden hebben. Wat echt zou zorgen voor versteviging van de zakelijke, maar vooral van de persoonlijk banden!

Vele alternatieven kwamen voorbij tijdens de vergadering. Het ene idee nog mooier en duurder dan het andere. Misschien moesten ze naar het buitenland, naar een Frans kasteel. Misschien wel golven in Schotland. De opera in Wenen. Ideeën te over. Maar zouden deze alternatieven daadwerkelijk het verschil maken? Bovendien, al die ideeën pasten ook niet heel erg echt in het budget.

Wat konden ze nu doen dat de bankmannen over een paar jaar nog steeds zouden terugdenken aan hun event? Het moet en het zou iets bijzonders worden.

Wel, dat is gelukt. Binnen budget en met een levenslang resultaat.

De bankmannen werden uitgenodigd om die middag in vrijetijdskleding te verschijnen. Kleding die een beetje vies mocht worden. Vervolgens werden ze met z’n allen in een touringcar gezet. Onderweg werden er blikjes bier uitgedeeld met hotdogs. Terwijl er over de luidsprekers van de bus een paar ouderwets lekkere Amsterdamse meezingers schalden. Het leek wel een schoolreisje!

Ze kwamen aan bij het kart centrum. De hele groep kwam opgewonden de bus uit. Aan sommigen kon je zien dat de speciaal voor deze gelegenheid aangeschafte spijkerbroek hen eigenlijk best lekker zat.

Binnen kregen ze eerste instructie. Wie niet goed oplette en door de instructeur heen praatte werd netjes op de vingers getikt wat tot hoongelach leidde van de collega’s. Eindelijk mochten ze de karts  in voor wat eerste oefenrondjes. Al snel hadden ze de smaak te pakken en werd er stevig doorgereden en af en toe zelf gebotst.

Vervolgens was er een pauze met een fluitje bier en een grote schaal bittergarnituur! De eerste ervaringen werd schromelijk verdreven gedeeld. Als schooljongens stonden ze op te scheppen. De eerste weddenschappen werden afgesloten over wie er straks de competitie zou gaan winnen.

Allemaal moesten ze tijdens de kwalificatie een snelste tijd neer zetten. Daarna werd op basis daarvan de startopstelling bepaald. De lichten gingen op groen en 15 bankmannen in spijkerbroek stuurden hevig geconcentreerd en met een bezweet gezicht hun bolides over het parcours.

De winnaar stond met een opgewonden gelaatsuitdrukking te juichen terwijl hij zijn net gewonnen beker hoog boven zijn hoofd hield. De rest van de bankmannen applaudisseerde vol overgave en een beetje jaloezie.

Naderhand werd aan de bar de race nog wel tien maal uitgebreid besproken. De verhalen werden almaar sterker en mooier. Nog een metertje bier en een schaal bitterballen dan maar. Er werd een Amsterdamse meezinger ingezet…

De week erna liepen twee bankmannen samen op naar het restaurant alwaar ze de zoveelste strategie meeting zouden gaan hebben. Ze keken elkaar met een jongensachtige glimlach aan. Bijna samenzweerderig. Sloegen elkaar op de schouders. Jeetje zeg, die middag, dat was me wat hè? Ja, dat was me wat!