Knurft

by Rikkert Walbeek on 9 June, 2010

Onlangs liep ik een oud-collega tegen het lijf. Of eigenlijk, hij deed heel erg z’n best om zo hard mogelijk tegen mijn lijf aan te lopen. Of hij niet eens koffie mocht komen drinken. Om zogezegd even bij te praten. Leek me leuk.

Een week later zaten we aan tafel met, zoals afgesproken, een kop koffie. Hij ging wel heel erg snel door de ‘verloren jaren’ heen. Had ook niet echt heel veel interesse in ‘mijn verhaal’. Maar hij moest wel wat aan mij kwijt. Zijn netwerk viel hem bar tegen.

Wat was het geval? Hij was (weer eens ) op zoek naar een nieuwe baan. Iets met uitdaging missen, onderling overleg, toe aan iets nieuws zijn en een nieuwe wending in z’n carrière. Dat noemen wij thuis gewoon ontslag, maar dat terzijde.

Dus was hij z’n hele netwerk afgegaan op zoek naar een nieuwe baan. En wat denk je? Niets, helemaal niets was er uit gekomen. Niet eens ergens een eerste gesprek. Nee, hij had gelijk, dat is inderdaad een bijzonder tegenvallend netwerk.

Ik vroeg hem hoeveel mensen hij zelf de afgelopen jaren aan een baan had geholpen. Hoeveel leads hij had doorgespeeld. Hoeveel mensen hij zelf met elkaar in contact had gebracht. Hoe vaak hij relevante artikelen doorstuurde naar mogelijk geïnteresseerden. Hoe vaak hij mensen een email stuurde met een interessante link.

Als klap op zijn vuurpijl vroeg ik hem hoe vaak hij mij eigenlijk had gebeld, al die jaren, gewoon om eens te informeren hoe het met MIJ ging. Het antwoord laat zich raden.

Vervolgens vroeg hij me of hij dan eerst van alles voor al die anderen moet doen voordat ze eindelijk eens wat voor hem zouden doen. Ook dit antwoord laat zich raden.

Ik kon slechts 1 simpele conclusie trekken. Het was niet zijn netwerk dat hem tegen viel, HIJ viel z’n netwerk tegen. Knurft!

Norman Graafsma June 15, 2010 at 13:25

Bekend verhaal, mensen die je uitsluitend bellen als ze iets van je nodig hebben.

Ik heb mensen in mijn netwerk die ik aan een baan heb geholpen, maar ook mensen die ik aan een deal heb geholpen, maar uiteraard houd je ook altijd de parasieten over.

Dit zijn ook vaak mensen die 500+ connections hebben bij Social Media als LinkedIn. Altijd iedereen maar uitnodigen, alleen maar voor het hebben van een zo groot mogelijk “netwerk”. Netwerk tussen aanhalingstekens, want je kan je afvragen hoeveel waarde zo’n netwerk heeft.

Ik laat dergelijke mensen dorgaans wel toe, maar als de toegevoegde waarde voor mijn netwerk of mijzelf na een X periode uitblijft dan verdwijnt het contact in de (virtuele) prullenbak.

Overigens hoort het parasiteren ook wel een beetje bij het verkoopvak. Ik zoek ook wel eens contacten op die ik zelf weinig kan bieden, maar waar ik wel van kan leren. Ik onthoud ze wel en zou ze zeker een klus toeschuiven als ik iets op mijn pad tegen kom.

Rikkert Walbeek June 15, 2010 at 13:32

Dank voor je comment Norman.

In grote lijnen ben ik het wel met je eens Norman. Behalve dat er een aanwijsbaar verband is tussen het hebben van 500+ connecties en parasieten. Zeker niet nu deze media zo wijds zijn ingeburgerd.

Het geeft, naar mijn mening, ook niet als je contact hebt met mensen waar jij niet direct iets voor kunt betekenen. Zelfs niet als je mensen in je netwerk hebt waar jij slechts van ‘neemt’.

Het gaat ‘mis’ als dat ‘nemen’ een patroon is. Als je alleen maar mensen in je netwerk hebt waar je van neemt. Kortom als je zelf nooit geeft!

Het is namelijk niet zo dat je mensen van wie je neemt ook (direct) iets terug hoeft te geven. Je kunt dat namelijk ook aan een ‘derde’ geven. Zo werkt het netwerk proces namelijk. Kwestie van ‘doorgeven’.

groet, Rikkert

Norman Graafsma June 15, 2010 at 14:21

Wederom ben ik het met je eens.

Lees ook mijn nuance “vaak” in mijn eerdere commentaar. Social media zorgen voor netwerkverzamelaars. Maar op bijvoorbeeld binnen mijn eigen LinkedIn netwerkje bevinden zich een aantal 500 plussers die het geven en nemen tot een kunst hebben verheven. Niet verwonderlijk dat die ook 500+ connections hebben.

Rikkert Walbeek June 15, 2010 at 14:23

Eens, Norman.

groet, Rikkert

Steyn Elshout June 21, 2010 at 12:03

Hi Rikkert,

Ik ben het helemaal eens met je column. Met betrekking tot netwerken gaat het juist om GEVEN en nemen, dat heet dat er een wisselwerking dient te zijn.

Wisselwerking gaat daarna over in vertrouwen. dit is het belangrijkste dat je erbij dient te bedenken….. Vertrouwen kost namelijk tijd en tijd is de beperkende factor! Besteed daarom veel tijd in je eerste lijns netwerk en denk goed na over wie er tot de verkeerde groep ‘1e lijns’ netwerk behoren! Zal dit antwoord dan nog steeds 500+ zijn?

Met betrekking tot de 500+: Linkedin is niet alleen handig als netwerktool, ook als informatiemedium. Ik heb nog klanten van jaren geleden in mijn lijst staan, dit kan toch altijd handig zijn om contact mee te krijgen. Ps, dan nog steeds met de geven en nemen gedachte, Je dient wel van wederzijdse waarde te zijn!

Groet,

Steyn

Easy Social Media Marketing July 9, 2010 at 11:22

Relaties zijn toch per definitie alleen gezond als er aan beide kanten wat te ‘winnen’ valt? In die zin dus horen geven en nemen synchroon te lopen.

Wat betreft mijn visie op 500+ relaties. Tegenwoordig is het alleen maar eenvoudiger om met mensen in contact te blijven, en vandaar dat er veel mensen 500+ connecties kunnen hebben. Natuurlijk zitten er in die 500 contacten warme en koude contacten, maar net zoals Steyn al aangaf is dit niet erg.

groeten,

Stijn Driessen

Luc Godfroid August 10, 2010 at 17:31

Gelukkig is er naast social (computer) media ook nog de factor mens. Dus je kan zelf regelen wie wel of niet nog een nuttige netwerk broeder is…ik noem het psa (periodieke schoonmaak actie) van bijvoorbeeld een linked in…

Arthur Sevenstern February 24, 2011 at 9:50

Heel herkenbaar. Dan zie je gelijk ook de kern van netwerken. Het gaat niet om kwantiteit en zoveel mogelijk contacten, maar om kwaliteit: precies die contacten aanhouden waar jij wat voor kan doen. Het is veel leuker om te geven dan te krijgen, en als je dan een keer een beroep op iemand in je netwerk moet doen, dan is het veel makkelijker om om een wederdienst te vragen dan om na jaren radiostilte te vragen om een gunst.

Mark van der Wel April 26, 2011 at 20:50

Ik heb zelf zo iemand wel aan een baan geholpen. Haar eerst warm gemaakt dat ze dat vooral moest doen. Ze heeft de baan niet meer maar is er wel veel wijzer van geworden want een half jaar werken en een heel jaar betaald krijgen is toch cash. Eigenlijk heeft het mij vooral voldoening gegeven dat ik iets kon waarvan ik dacht dat ik het niet kon.

Comments on this entry are closed.

Previous post:

Next post: