Mooi spel

In de lijn van de vorige post over inkopers schoot me ineens een mooie anekdote te binnen. Het is alweer een tijd geleden. Ik verkocht software en was met een grote club in de eindfase beland.

Ik moest alleen ‘nog even’ met de afdeling inkoop het contract afronden. Daar kreeg ik te maken met een bijzonder ervaren inkoper die de klappen van de zweep op z’n duimpje kende. Het was nog een aardige vent ook, we waren elkaar voorafgaand aan de eindonderhandeling al meermaals tegengekomen.

Voor de onderhandelingen begonnen zei hij me dat we er een mooi spel van gingen maken, dat het hard tegen hard zou gaan en dat we daarna samen uit eten zouden gaan en dat ik dan de rekening moest betalen. Daarna bulderde hij van het lachen.

Het ging precies zoals hij ‘voorspeld’ had. Het was een mooi spel. Hij speelde het keihard en ik kon stand houden. Toen we er bijna uit waren heeft hij me zelfs een week laten wachten op het definitieve akkoord omdat ik mijn ‘laatste punt’ niet toe wilde geven.

Uiteindelijk heb ik dat laatste punt gewonnen. Hij zei me dat die laatste knikker voor mij was en dat we gingen afronden en daarna uit eten. En zo ging het ook.

En ja, ik moest inderdaad de rekening betalen.