De afgelopen periode heb ik een aantal discussie gevoerd over wederzijdse interesse tussen mensen. Aanleiding daarvoor was een aantal ‘akkefietjes’ waar mensen interesse leken te hebben maar uiteindelijk wederom slechts op zoek waren naar eigen gewin.
Het lijkt wel of interesse, laat staan oprechte interesse, in een ander een vreemd goed begint te worden. En dat snap ik niet. Of eigenlijk wil ik het niet snappen. Want oprechte interesse is namelijk een gouden tool om mensen aan je te binden. En daar draait het toch om in sales? Mensen binden.
Let wel dat ik het heb over oprechte interesse. Doen alsof werkt namelijk averechts. Ik heb het over daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in iemand anders en zijn/haar verhaal. Hoe heerlijk is het niets als iemand ademloos naar je zit te luisteren? Hoe verslavend zelfs?
Oprechte interesse tonen is ook een soort basishouding. Of zou het moeten zijn. Helaas zie ik steeds meer verkopers en ondernemers die slechts oog hebben voor hun ‘eigen handeltje’.
Al eerder schreef ik over onvoorwaardelijke aandacht. In de comments werd toen al aangegeven dat aan deze aandacht wel oprechte interesse moet liggen, wat helemaal waar is.
Mensen praten graag over zichzelf. Dat wetende hoef je dus niet zoveel te doen om het mensen naar de zin te maken. Laat ze vertellen en luister aandachtig en oprecht. Zonder steeds te zoeken naar een zakelijke link of ‘ingang’. Nee, gewoon oprecht geïnteresseerd luisteren.
Lastig in sales, want aan het eind van de dag moet er ook nog wel iets verkocht worden. Dat hoeven we ook niet uit het oog te verliezen. We moeten alleen even verder willen kijken dan het eind van de dag. Kijk nu eens naar het eind van het jaar. Of gezien de datum van vandaag het eind van volgend jaar.
Welke verkoper haalt het hoogste rendement? Ik meen diegene die het hele jaar echt naar z’n klanten heeft geluisterd. Diegene die echt interesse heeft gehad in z’n klanten. Diegene die oprecht geïnteresseerd is geweest in de mensen met wie hij of zaken doet.
Dat is namelijk degene van wie iedereen zegt “dat het zo’n aardige vent isâ€. Dat is namelijk de dame die “me met m’n verjaardag een kaartje stuurdeâ€. Dat is namelijk die verkoper waarvan men zegt: “die heeft de gun-factor aan z’n kont hangenâ€. Toch?
Loading ...
tja soms zeg men…commercie is niet te leren, en dan zijn er natuurlijk trainers die allemaal gillen dat het weldegelijk te leren is. (zelf denk ik dat trouwens ook…maar dat doet er niet toe).
OPRECHTE interesse ! dat is volgens mij iets wat in je genen moet zitten. Het kan volgens mij niet zo zijn dat iemand de oprechte interesse in de loop der jaren beter ten toon spreid ofzo.
dus eigenlijk geloof ik wel wat je schrijft maar wat is nu je punt ? (of was dit een mijmering..ideale dagen voor mijmeringen trouwens).
Wellicht dat je een reactie probeert te ontlokken met je laatste alinea. Nou daar kom ik dan ‘met boter en suiker’ hap ik toe: Wie valt er tegenwoordig nou nog voor een verjaardagskaartje van een zakenrelatie ???
PRETTIGE JAARWISSELING EN EEN TOP 2009 !!!!
Je comment lezende realiseer ik me dat mijn post inderdaad wel iets ‘mijmerigs’ heeft. Deels geboren uit ervaringen van de afgelopen periode.
Ik weet ook niet of oprechte interesse te leren is. Oprecht zijn is iets dat iedereen kan. Geïnteresseerd zijn idem. Idem voor de combinatie. Alleen zal ieder mens andere interesse gebieden hebben.
Feit is dat iemand die echt interesse in mij heeft, meer van mij gedaan krijgt dan iemand die geen interesse in mij heeft, of erger ‘gemaakte’ interesse.
Maar of dit te leren is weet ik nog steeds niet. Laat staan hoe toe te passen.
Dus daar zit ‘m waarschijnlijk het ‘mijmerige’.
groet, Rikkert
Echte interesse kun je leren. Het is een kwestie van voor jezelf helder hebben hoe je in het leven staat en welke waarden daarbij van belang zijn. Leer jezelf om daar een connectie mee te maken en je leert vanzelf hoe je echt interesse in iemand kunt hebben: door opmerkzaam te zijn op wat er in het hier en nu onder je aandachtkomt.
Met hartelijke groet!
Dank voor je opmerking Caroline.
groet, Rikkert
Eens met Caroline.
Goede verkopers hebben oprecht interesse in de klant omdat zij daarmee een schat aan informatie verkrijgen die ze helpt succesvol te zijn. Simpelweg omdat je alleen maar succes kunt hebben als je weet wat jij kunt bieden waarmee de klant daadwerkelijk geholpen is. Als je dan ook nog weet wat de waarde is voor deze klant van datgene wat je kunt bieden, dan pas kun je deze waarde verkopen.
Dit vereist niet alleen zekere cognitieve vaardigheden (analyse van de problemen van de klant en deze vertalen naar mogelijke oplossingen die jij kunt bieden) maar zeker ook emotionele intelligentie (EQ) om op gevoelsniveau aan te kunnen sluiten bij de klant. Goede verkopers zijn zich bewust van hun eigen emoties en de emoties van de klant en passen hun gedrag hierop aan. Zelfkennis, zoals Caroline beschrijft is daarbij zeer waardevol en verhoogd je EQ. Jezelf regelmatig (laten) testen met psychologische tests kan daarbij helpen, evenals feedback vragen van vrienden en collega’s over je manier van communiceren.
Iedereen een succesvol en gezond 2009 met vooral heel veel plezier in het werk, of je nu verkoper bent of niet.
Dank voor je aanvulling Remco.
groet, Rikkert
Ik begrijp wat er staat maar laten we het er op houden dat ik een andere betekenis van ‘oprecht’ heb.
… omdat zij daarmee een schat aan informatie verkrijgen die ze helpt succesvol te zijn…..
Tja er zit volgens mij iets kroms in deze stelling. Helaas kan ik dat niet onder woorden brengen.
😉
Wellicht omdat er gevoelsmatig een tegenstrijdigheid zit tussen oprecht en doelgerichtheid? Maar kan het niet zo zijn dat je oprechte interesse kunt combineren met het doelgericht informeren naar datgene wat de klant bezig houdt?
Betekend dit dat je oprechte interesse altijd een doel moet hebben? Nee , uiteraard niet. Maar aan de andere kant, je zit bij de klant als verkoper, niet als counseller :-).
De genoemde gevoelsmatige tegenstrijdigheid tussen oprechtheid en doelgerichtheid interesseert mij enorm. Daarom wil ik graag de volgende stelling plaatsen:
Volgens mij is ieder mens al vanaf zijn geboorte doelgericht en is het najagen van resultaten eigenlijk heel natuurlijk gedrag.
Het tonen van oprechte interesse helpt ons dit doelgerichte gedrag bij elkaar te herkennen, zodat de mogelijkheid ontstaat om elkaar te helpen onze doelen te realiseren.
Hoe beter je namelijk in staat bent de doelen die een ander voor ogen heeft, bij jezelf te herkennen, hoe makkelijker (en leuker) het wordt de ander te helpen bedenken hoe die zijn/haar doel kan bereiken op een voor jou commercieel aantrekkelijke manier.
Wat vinden jullie hiervan?
Wauw, oprechte interesse. Heerlijke term!! Ik vind er ook wat van en heb net met (in ieder geval) interesse de comments gelezen.
Zelf noem(de) ik het ‘oprechte aandacht’ en ik denk dat we ongeveer hetzelfde bedoelen. (zie ook je stuk over onvoorwaardelijke aandacht).
Het afgelopen jaar heb ik er heel veel discussies over gevoerd en het is een van de fundamenten onder mijn business model geworden. Ik geloof absoluut dat het een van drijvers achter succesvolle organisaties in deze eeuw is.
Het perspectief dat mij het meest helpt is om te geloven dat oprechte interesse/aandacht en zaken/resultaten halen NAAST elkaar TEGELIJKERTIJD kunnen bestaan. Als Yin en Yang. Ik heb inmiddels de wonderlijke ervaring dat ik de mooiste deals sluit op het moment dat het me lukt om alleen maar aandacht te blijven geven.
En mijn aandacht en interesse dus niet laat afleiden naar angsten of twijfels zoals:
– wat nou als ik de opdracht niet krijg?
– als ik er wel maar minimaal deze marge op maak?
– ik hoop wel dat hij snel gaat beslissen?
Dit soort zaken leiden mijn aandacht en interesse vaak af waardoor ik allerlei prijsdicussies, bezwaren etc. terechtkom.
Nog een stap verder dan onvoorwaardelijke aandacht / oprechte interesse gaat voor mij de term liefde. Er zijn absoluut relaties/klanten met wie ik een liefdesrelatie heb ontwikkeld (niet schrikken, daar is niets erotisch aan). Dat perspectief maakt het vaak makkelijk om oprechte aandacht en interesse te blijven geven.
En brengt me ook wel bij het besef dat ik niet iedereen mijn oprechte of onvoorwaardelijke aandacht geef. Als er na verloop van tijd niets terugkomt, geen wederkerigheid is (dat kan een opdracht of geld zijn, maar ook een goed idee, een tip, een lach, belletje, vraag, etc.) dan stopt het na verloop van tijd.
Wellicht de drijvende kracht achter het fenomeen dat je de klanten krijgt die je verdient?
Ik heb graag klanten en relaties bij wie er wat heen en weer gaat!
Groet! Hans Roseboom.
Ik kom hier in een nieuwe post even op terug Hans.
Interesse een aandacht zijn in mijn ogen namelijk niet hetzelfde.
Overigens vraag ik me wel af of en hoe je oprechte aandacht (zoals jij het noemt) kan ‘ruilen’ voor geld. Ik snap dat je punt van wederkerigheid.
Maar oprechte aandacht/interesse is toch niet te koop?
Of mis ik iets?
groet, Rikkert
Er zijn nogal wat mensen die grof geld over hebben voor wat aandacht / interesse van een ander, toch?
Aansluitend bij Caroline (Het is een kwestie van voor jezelf helder hebben hoe je in het leven staat en welke waarden daarbij van belang zijn. Leer jezelf om daar een connectie mee te maken en je leert vanzelf hoe je echt interesse in iemand kunt hebben: door opmerkzaam te zijn op wat er in het hier en nu onder je aandachtkomt) is het inderdaad volgens mij de kunst om te weten wat jou van binnenuit mateloos en onbevredigbaar boeit. Bedenk er een business model omheen en je verkoopt moeiteloos je oprechte interesse!
Overigens, wellicht wat filosofisch, maar misschien is alles wat we kopen wel de resultante van het feit dat iemand ooit de aandacht had om het te maken (producten) of te bedenken (diensten).
Mijn eerste alinea, vorige comment klinkt wellicht wat badinerend en is niet zo bedoeld. Aanvulling: juiste omdat in deze tijd aandacht en interesse schaars geworden is (zie ook jouw opmerking over wederom akkefietjes met mensen die uit waren op eigei gewin), kan het niet anders dan dat de prijs van dit blijkbaar schaarse goed om hoog gaat!
Groet! Hans
Oprechte interesse is luisteren naar de klant en de klantwens. Niet persee het maximale voorjezelf behalen maar denken van uit het referentiekader van klant. Daarmee behaal je op langer termijn meer profit. Het is net als een menselijke relatie bijvoorbeeld vriendschap. Als je geen interesse (oprecht of niet) toont in je vrienden raak je ze ook kwijt. Iedereen wil gehoord worden. Aandacht is een sociale behoefte 🙂
Het verschil tussen interesse en oprechte interesse..?
Het dóórvragen..!
(ps; het schijnt zo prettig te zijn, dat er mensen zijn, die hier hun beroep van gemaakt hebben,….luisteren dan wel te verstaan)
Ik vind dit een hele leuke discussie over oprechte aandacht/interesse, en aangezien ik op straat voor goede doelen sta heb ik hier veel mee te maken.
In mijn ogen kan je alleen oprecht interesse krijgen als je voor jezelf geen aannames maakt en bereid bent om te tijd te investeren in de persoon die voor je staat. we zijn nog steeds mensen en geen verkoper of potentiele klant.
Nou ben ik wel iemand die ook oprecht vrijwel alles interessant vind, maar als je je eigen “bril” als het ware even afzet en je probeert in te leven in de “bril” van de ander, dan is er altijd wel iets waarvan je kan leren.
Ik denk dan ook dat je wel kan leren om oprecht geïnteresseerd te zijn.
Om maar even met een quote te gooien:
Everything has beauty, but not everyone sees it. – Confucius
Comments on this entry are closed.
{ 1 trackback }