Tijdens een bijeenkomst afgelopen week heb ik ademloos zitten luisteren en kijken naar 1 van de aldaar gegeven presentaties. Het betrof een ondernemer die over ‘zijn’ bedrijf vertelde. Het verhaal ging voornamelijk over hoe hij zijn bedrijf had ‘bedacht’, opgezet en uitgebreid. Ademloos, omdat hij vol vuur en passie vertelde. Het verhaal kwam echt uit zijn hart.
Toch deed deze man alles ‘fout’ als je de presentatie ‘regels’ ernaast zou houden. Hij had powerpoint slides die boordevol tekst stonden. Bovendien waren het veel te veel slides. De man was qua kleding enorm ‘underdressed’. Hij sprak te snel en soms onduidelijk. Hij had nagenoeg geen ‘klik’ en interactie met het publiek.
MAAR, hij sprak met zoveel passie dat het gehele publiek zat te genieten. Hij ‘raakte’ ook bijna iedereen. Aan het eind kwam er een echt applaus, in tegenstelling tot de andere presentaties. En aan de eindeloze lijst vragen na zijn presentatie kon je ook merken dat hij het publiek had weten te boeien.
Tot ver na het einde van zijn presentatie bleven mensen hem aanspreken tijdens de pauzes. En ook tijdens deze informele vragenrondjes bleef hij zo passievol spreken.
Het sterkte mij in mijn veronderstelling dat presenteren toch voornamelijk neerkomt op de energie die je weet over te brengen en niet zozeer op het hanteren van alle ‘regeltjes’ Wel moet ik opmerken dat deze man waarschijnlijk een saaie presentatie zou hebben gegeven indien het zou gaan om een onderwerp dat niet uit zijn hart zou zijn gekomen. Dan was het negeren van genoemde ‘regeltjes’ hem waarschijnlijk noodlottig geworden.
Ook bedacht ik me heel even wat er zou gebeuren als hij wel alle ‘regeltjes’ zou hebben gevolgd. Maar al snel realiseerde ik me dat het dan ook op niets zou zijn uitgelopen. Dan zou hij waarschijnlijk niet meer met zijn hart spreken. Juist zijn eigen natuurlijke opstelling maakte het tot een ademloos verhaal.
Loading ...
Je maakt me wel nieuwsgierig,
waarom vertel je niet om wie het gaat?
Edo, het is een bewuste keuze om geen namen te noemen. Ik probeer op mijn blog met voorbeelden uit de praktijk bepaalde zaken te schetsen. Soms positief en soms negatief. Maar in alle gevallen gaat het om de ‘case’ en nooit om de persoon.
Daarom noem ik nooit namen. Ik heb niet de behoefte om mensen of bedrijven publiekelijk te beoordelen. Maar wel om praktijk cases te bespreken. Dat kan prima zonder de persoon in kwestie bij naam te noemen. Het doet niets af aan het verhaal en de persoon in kwestie blijft ‘buiten schot’. Hoewel het in dit geval naar mijn mening een positief verhaal is, althans zo is het wel bedoeld.
groet, Rikkert
Hoe herkenbaar! Ik spreek veel voor groepen, en ben de eerste keer zelfs
flauwgevallen voor de zaal. letterlijk. Het ging mis omdat ik de regeltjes
had bestudeerd, en me eraan probeerde te houden. Met vallen en opstaan heb
ik geleerd te spreken voor groepen. Zonder powerpoint, zonder voorbereiding
(behalve dan mijn praktijkervaring en mijn eigen ontwikkeling) Energie en
enthousiasme maken het verschil heb ik ontdekt. En jezelf zijn.
Waarschijnlijk was die man volkomen zichzelf. En had hij een aanstekelijk
verhaal. Veel sprekers proberen iemand anders te zijn en verschuilen zich
achter zaken als powerpoint. Zelden een setting gevonden waarin je kwetsbaar
opstellen zo veel impact kan hebben. Ik ben ooit doorgelicht door iemand die mensen traint om te spreken voor groepen. Volgens hem deed ik een hoop dingen niet goed. Gelukkig wordt ik er zelf wel blij van, van die eigen stijl. En de mensen in de zaal ook, als ik de stortvloed aan mails moet geloven die ik krijg na elke lezing.
Mijn devies dus: blijf jezelf en oefen zoveel je kunt!
Hele mooie aanvulling Martijn! Dank je wel voor het delen van je ervaringen.
groet, Rikkert
Comments on this entry are closed.