Dat is snel

Onlangs ontvingen wij een spontane aanvraag voor onze dienstverlening. Dat is mooi, zo’n spontane aanvraag. Een potentieel geïnteresseerde klant heeft zelf onze website gevonden en daar zelf z’n gegevens achtergelaten met het verzoek om meer informatie.

Deze organisatie geeft dus zelf aan mogelijk interesse te hebben. Dus wij nemen direct contact met hen op. Direct? Niet helemaal. Eerst kijken we even wie het betreft. We zoeken op internet even de betreffende website erbij.

We onderzoeken kort en bondig wat dit bedrijf doet en waar ze zich op richten. We willen tenslotte wel zo goed als mogelijk beslagen ten ijs komen. Hoe stom is het om niet even snel te checken welk bedrijf het betreft?

Binnen twee uur na de aanvraag hebben we de betreffende persoon aan de telefoon en inventariseren we wat zij willen en hoe wij hen daarbij kunnen helpen. We maken een afspraak om zaken gedetailleerd door te spreken en zij sturen ons daaraan voorafgaand alvast wat informatie toe.

Toen we een week laten met hen om tafel zaten bleek dat van de 5 partijen die zij hadden aangeschreven er 2 nog helemaal niet hadden gereageerd. 1 had de dag erna gebeld en 1 pas 4 dagen later.

Wij hadden het in hun ogen meer dan uitstekend gedaan door dezelfde dag te bellen en ook nog eens enigszins voorbereid te zijn. Waarop ik hen aangaf dat dit toch normaal is. Dat ze dat toch van een salesorganisatie mogen verwachten.

Hoe kunnen wij hen nu ‘verkopen’ dat wij ze kunnen helpen met het werven van nieuwe klanten als we zelf niet eens fatsoenlijk met spontane aanvragen om kunnen gaan?

Dat is toch een ‘no-brainer’, of niet? Niet dus! Blijkbaar. Hoe kan het toch dat bedrijven zo onzorgvuldig omgaan met (spontane) leads? Los van het feit dat het commercieel niet zo handig is vraag ik me ook nog eens af hoe het zit met het (zakelijk) fatsoen?

Maar ja, misschien doen zij het vele malen beter dan mijn organisatie en kunnen zij het zich permitteren om leads te laten lopen…