Enquête of verkoopgesprek?

Gisteren werd ik gebeld door een dame van een callcenter die in opdracht van een telecom organisatie wat vragen wilde stellen. De enquête zou niet meer dan 5 minuten in beslag nemen, zo zei ze. Ik zei haar van start te gaan. Persoonlijk werk ik bijna altijd mee aan zulk soort zaken, dat komt waarschijnlijk omdat ik zelf tijdens mijn studententijd ook wat bijbaantjes heb gehad als telefonisch enquêteur.

Ze vuurde wat vragen op me af die betrekking hadden op de vraag of ik van plan was om van provider te wisselen. Keurig gaf ik overal antwoord op. Toen kwam de aap uit de mouw. Aan het eind van de enquête, die nog geen 2 minuten duurde, vroeg ze me of ze mij een aanbieding mocht doen.

Ik houd niet zo van die aanpak. Je belt voor een enquête, maar eigenlijk wil je iets verkopen. Had me dat direct gezegd. Ik wil helemaal niet van aanbieder wisselen. Probeer me niet om de tuin te leiden met het argument dat het een enquête betreft als het eigenlijk om een verkoopgesprek gaat. Die enquête was namelijk een wassen neus om snel tot een verkoopgesprek te kunnen komen.

Had ze direct gezegd dat ze iets wilde verkopen dan had ik haar ook te woord gestaan. Maar dan had ik me niet zo belazerd gevoeld.

Natuurlijk kan de betreffende dame er niets aan doen. Haar opdrachtgever heeft dit zo bedacht. Ik ben van mening dat er helemaal niets mis is met een telefonisch verkoopgesprek maar dat je potentiële klanten wel serieus moet nemen.

Klanten weten dat ze telefonisch benaderd kunnen worden. Klanten bepalen zelf of ze tijd en zin hebben in een verkoopgesprek. Door een enthousiaste aanpak kun je klanten zelf eerder laten neigen tot het aangaan van zo’n gesprek. Maar een slap excuus dat het een enquête betreft is niet de beste manier om tot een gedegen verkoopgesprek te komen.

Maar wellicht ben ik veel te kritisch en gaan er juist veel klant op in. Dan zal het aan mijn kant wel iets van beroepsdeformatie zijn?!