Onlangs werd ik op een bijeenkomst door een goede relatie voorgesteld aan iemand die hij zojuist had ontmoet. Hij introduceerde ons aan elkaar en gaf aan dat wij eens samen zouden moeten kijken hoe we elkaar zouden kunnen aanvullen. Daarmee liet hij ons vervolgens alleen zodat we even aan elkaar konden ‘snuffelen’.
Halverwege, nadat mijn ‘nieuwe contact’ zijn hele verhaal had gedaan kreeg hij een nog interessanter ‘object’ in het oog. Namelijk een directeur van een grote organisatie. En vlak voordat ik ‘aan de beurt’ was om mijn verhaal te doen draaide hij zich naar die directeur toe om hem de hand te schudden.
Hij verontschuldigde zich nog wel naar mij met de woorden: “Excuus, deze meneer moet ik even de hand drukken want dat kan een bijzonder belangrijke prospect voor mij wordenâ€. Hij draaide mij vervolgens z’n rug toe en probeerde een gesprek met die directeur aan te knopen.
Daar stond ik dan…
Maar boontje kwam snel om z’n loontje want die directeur kende ik toevallig erg goed. En die zag ‘het gebeuren’ . Hij kapte mijn nieuwe contact snel af om mij vervolgens hartelijk de hand te schudden. Boontje stond daarbij en keek er heel even naar om vervolgens af te druipen.
Later die dag sprak hij me nog wel aan of ik voor hem niet een mooie introductie zou kunnen verzorgen bij die directeur. Iets met een bord voor je kop…
Loading ...
Mooie anekdote… Blijft een bijzonder fenomeen, dat netwerken. Enerzijds zo simpel, anderszijds zo enorm moeilijk.
Een mooi onderscheid vind ik het verschil tussen het zelfstandig naamwoord ‘netwerken’ en het werkwoord ‘netwerken’.
Netwerken als werkwoord heeft vaak iets te maken met even vertellen wie je bent, je kaartje droppen en door naar de volgende.
Netwerken als zelfstandig naamwood betreft meer een groep/vereniging/community. Dat laatste heeft een meer permanent en structureel karakter.
Op een bijeenkomst zag ik ooit een man in zijn eentje midden in de ruimte staan. Hij stond er gewoon. Veel mensen liepen met een boog om hem heen. Hij oogde ontspannen en was er gewoon. Op mij had dat een mooie aatrekkingskracht en het leverde een boeiend gesprek op.
Anderszijds kreeg ik onlangs op een bijeenkomt een visitekaartje in mijn hand, met daarbij in 1,5 minuut te horen hoe fantastisch hij was, wat hij allemaal al had bereikt en vast ook voor mij kon doen (zonder ook maar een vraag te stellen!!)
Dat irriteert me dan enorm en het boeit me ook. Van beiden heren weet ik de naam nog en weet ik wat ze doen.
Toch zal ik eerder de eerste benaderen en iets gunnen dan de tweede….
Groet! Hans
He!? Die tweede heb ik al vaak ontmoet ….
groet, Rikkert
Mooie verhalen en heel herkenbaar. Netwerken (als werkwoord) is het domein geworden van professionals en professionaliseren maakt meer kapot dan je lief is. Je leeft volgens mij met meer plezier als je spontaan en met oprechte belangstelling mensen ontmoet. Dan leer je voortdurend bij, dienen (ook de zakelijke) mogelijkheden zich als vanzelf aan en blijf je gevrijwaard van de stress die met het hijgerige netwerken samengaan.
Mooie aanvulling John, dank.
Wat jij beschrijft is volgens mij wat netwerken zou moeten zijn.
groet, Rikkert
Rikkert,
Leuk verhaal, tegelijkertijd ook treurig….
het symboliseert vooral 1 aspect wat mij betreft. De beste man was uitsluitend met zijn eigen belang bezig, wat niets met de essentie te maken heeft van netwerken. Netwerken heeft te maken met het bouwen van kwalitatieve relaties en die gaan zelden maar 1 kant op …
Ook goed dat het op die manier gebeurt, want dan weet je gelijk wat voor vlees je in de kuip hebt, pak een biertje erbij en ontmoet anderen…
over bier gesproken, wanneer gaan wij weer borrelen?
Comments on this entry are closed.