Afgelopen week kwam ik een ‘netwerk goeroe’ tegen. Althans zo had hij zichzelf bestempeld. Alles in de (of zijn?) wereld draaide om kennen en gekend worden. Hij had zichzelf tot goeroe gebombardeerd omdat hij in Amerika had geleerd hoe netwerken echt werkt.
Naar zijn eigen inzicht had hij de Amerikaanse manier van netwerken vertaald naar onze Nederlandse cultuur. Amerikanen zijn naar zijn ervaring erg vluchtig in het leggen en onderhouden van contacten. Hij had daar een ‘polder sausje’ overheen gegooid.
Zijn manier werkte zo goed dat hij er graag over vertelde en iedereen daar erg enthousiast op reageerde. Nu was hij van plan om daar zelfs workshops in te gaan geven. Als goeroe moet je natuurlijk ‘uitdragen’. En zo kabbelde de woordenstroom nog wel even door.
Ik kon helaas niet anders dan zuchtend denken, “Hè ja, alweer een netwerk goeroe erbij, die alleen maar over zichzelf praat……â€.
Soms word ik een beetje moe van al die ‘netwerkers’ die ineens opduiken. Meestal zijn ze goed in over zichzelf praten. En meestal ontbreekt elke vorm van gemeende interesse in de ander. Meestal ook zijn ze ‘ineens’ netwerker geworden. Ze netwerken niet, ze zijn netwerker……
Elke keer als ik zo’n goeroe tegenkom moet ik denken aan die geweldige uitspraak van De Lama’s: “Maar genoeg over mij, wat vind jij van mij? “
Loading ...
So true. Er zijn een aantal echte netwerkers in dit land en die zijn het doorgaans per ongeluk geworden. Gewoon omdat ze het zijn, niet omdat ze het willen zijn.
En het Amerikaanse model vertalen? Nee, dat werkt nooit. Onze cultuur is zoooooooo anders.
Dank Bas voor je aanvulling. De echte netwerkers die jij noemt lopen daar ook niet mee te koop. Die zijn namelijk geïnteresseerd in anderen en niet in zichzelf.
groet, Rikkert
Comments on this entry are closed.