Onlangs was ik op een bijeenkomst voor ondernemers. Ongeveer vijf minuten nadat ik binnen was kwam er iemand naast me staan en kreeg ik ongewild zijn visitekaartje in mijn handen gedrukt.
Geen idee wie de man was. We hadden nog geen woord gewisseld. We hadden nog niet eens oogcontact gehad tot het moment dat zijn kaartje mij handpalm raakte.
Zijn eerste woorden waren of hij mijn kaartje nu ook mocht hebben. Dat leek me geen goed idee. Toen hij vroeg waarom niet zei ik hem dat ik veel te bang was dat hij me dan zou gaan bellen. Ietwat knorrig liep hij weg om iemand anders aan te klampen.
Het betreffende visitekaartje kwam later die dag gelukkig toch nog bijzonder goed van pas. De achterkant was namelijk onbedrukt en diende daarmee prima om er wat korte noties op te maken!
Comments on this entry are closed.