Zonde

Op een dag werd ik benaderd door de salesmanager van een kleine hotelketen met de vraag of ik hun salesmeeting wilde ‘opleuken’ met een sales peptalk. Dat zijn leuke opdrachten die ik graag doe. Dus vertelde ik hem dat ik dat erg leuk vond om te doen en noemde mijn tarief voor een dergelijke lezing.

Dat was niet de bedoeling. Dat tarief dan. Hij kon namelijk ook de vertegenwoordiger van hun vaste biermerk krijgen en die deed het voor niets. Dan doe je dat toch was mijn reactie. Ja maar, hij had liever een ‘echte’ sales spreker want die vertegenwoordiger zou wel een uur lang over zijn eigen biermerk praten.

Een beetje rare discussie volgde. Ik legde uit dat die bierverkoper graag bij hen op de salesmeeting een verhaal zou komen vertellen want dat zou zijn business ten goede komen. Logisch dat deze man het voor niets zou doen.

Ja maar, het zou voor mij wellicht ook voordelig uit kunnen pakken, zo vertelde de salesmanager mij. Als de lezing hen beviel dan zouden ze misschien in de toekomst ook zaken met mij gaan doen. Dat zou toch een stimulans moeten zijn voor mij. En zo ontstond dan precies dezelfde situatie als die van de bierverkoper, aldus de salesmanager.

Aan creatieve gedachten had hij geen tekort. Toch heb ik vriendelijk bedankt, hetgeen hij niet begreep. Ik liet in zijn ogen een hele aantrekkelijk business opportunity lopen.

In mijn eigen ogen liet ik niet meer dan de zoveelste gratis lezing lopen. Mocht ik toch spijt krijgen dan komt er een week later vanzelf weer zo’n mooie kans op een gratis lezing.

Normaliter vraag ik een normaal tarief voor een lezing. Soms doe ik het voor een aangepast tarief en af en toe ook gratis. Soms omdat ik er (in)direct voordeel in zie om het voor niets te doen. Vaker omdat ik vind dat ik ergens een bijdrage aan kan of moet leveren. Bijdrage in maatschappelijk zin dan.

Maar dat is wat anders dan zo maar mijn tijd weggeven. Dat heet morsen. Dat is zonde van de tijd. Van bier trouwens ook.